qəşş

is. <ər.> Özündən getmə, ürəyi getmə, bayılma, bayğınlıq. Mən qorxudan bihuş olub yıxıldım; Qəşş aləmində bir tamaşa qıldım. A. S.. Qəşş etmək (eləmək) – 1) özündən getmək, ürəyi keçmək, bayılmaq. . . Ölünün başı dikəldi. Bunu gördükdə Molla Qasım qışqırıb qəşş etdi. S. S. A.. Xan . . Zamanın birçəklərindən yapışıb ayağının altına saldı. Nökər yerə düşüb qəşş etdi. Çəmənzəminli; 2) həddindən artıq istəmək, bir şeyin arzusunda, həsrətində olmaq. Qəşş olmaq – son dərəcə ruhlanmaq, canlanmaq, ləzzət aparmaq. Nə müqəddəs havası var . . hər an; Nəfəs aldıqda qəşş olur insan. H. C..